Bazen hafızamla ilgili hayal kırıklığına uğruyorum
Dün iş ortamında tanıştığım kişinin adı neydi? Anahtarlarımı nereye koydum?
Çoğu zaman sıkıntılı olarak görünen bu duruma bir de tersinden bakmayı deneyelim.
İlginç bir şekilde, nörobilimciler belki de günümüzdeki her ayrıntıyı hatırlayamamamızın aslında olumlu bir şey olduğunu keşfettiler.
Aslında unutmak aynı zamanda beyindeki iyi temizlenmiş nöronsal bağlantıları sürdürmenin de önemli bir bileşenidir. İyi temizlenmiş nöronsal bağlantılara sahip olmak önemlidir çünkü verimli beyin süreçlerinin sağlığına yardımcı olur. Bu beyin süreçleri, daha sonra hatırlamak için gereken önemli anıları depolama ve bir birey için hiçbir önemi olmayan alakasız ayrıntıları unutma yeteneğini içerir.
Unutmayı öğrenmek diye bir şey okumuştum.
İnsan yaratılışında her türlü olayları yaşayan bir süreç oluşuyor. Bu süreç içerisinde iyisi de kötüsü de bizlerle beraber hayatımızın sonuna kadar geliyor. Bazen çok yakınımızdaki bir sevdiğimizin ani kaybı ve bu olayın ve bizi etkilemesi de kaçınılmaz bir duygu olarak bizlerle beraber yaşıyor. Ama öyle bir zaman geliyor ki belki de bize bahşedilmiş bir duygu olan unutmak devreye giriyor. Eğer onu unutmak anlamında değil, hafımızın bir bölümünde tutarak sürekli gündemde olmasını erteleyebiliyoruz. Yoksa yaşamın ne kadar güç olacağını hepiniz takdir edersiniz.
Aslında unutmak yaşamanın özüdür. Unutmak hafızanızı karmaşadan korur, ilerlemenize yardımcı olur ve zihninizin işlevini yerine getirmesini kolaylaştırır.
Hafızayı bu şekilde yeniden çerçevelemek, diğer şeyleri de yeniden düşünmek için faydalıdır. Özellikle unutmanın tersi olan öğrenme.
Öğrenme, genellikle ezberlemeyle karıştırılır. Bu bir çeşit bilgiyi sindirmek uğruna yutmak gibi birşeydir. Geleneksel okullaşma buna eğilimlidir. Öğrenme zamansal olarak gerçekleşmez. Süreklidir. Kafanıza ne kadar çok şey tıkıştırabildiğiniz değil, daha ziyade gereksiz şeyleri unutabilme ve bilgiyi temel noktalara sentezleyebilme yeteneğiniz öğrenmenin gerçek işaretleridir.
Beyin ilişkiler kurmayı, bağlantılar kurmayı ve korelasyonları fark etmeyi asla bırakmaz. İsteseniz bile öğrenmeyi bırakamazsınız. Beynimizin sürekli bilgi topladığını bildiğimizden, hedefimiz mümkün olduğunca çok şeyi hatırlamaktan mümkün olduğunca çok şeyi unutmaya geçer.
Anılar kötü bir üne kavuşur çünkü okulda öğrendiklerimizi, kumandayı ve anahtarları nereye koyduğumuzu ve okulda birkaç kez konuştuğunuz o kişinin adını unuturuz. Ancak seyrek hatırlama sorunları sadece seyrektir. Ve o kişinin adını unutmak muhtemelen hafızanızın rafın önünde elinizin altında bulundurmanız gereken en önemli şey hakkında yargılarda bulunmasıdır. Unutma yeteneği beynin bugüne kadarki en etkileyici başarısı olabilir.
Unutma ve bu sürecin şaşırtıcı derecede olumlu yönleri hakkında daha fazla şey öğrendikten sonra, unutkanlığımı bir zayıflık belirtisi olarak değil, sağlıklı işleyen bir beynin belirtisi olarak görmeye başladığımı düşünüyorum.
Belki de duyduğum, gördüğüm ve deneyimlediğim her şeyi hatırlamanın gerçekliği dikkat dağıtıcı olurdu. Bu yüzden bir dahaki sefere telefonunuzu bulmakta zorlanırken veya arkadaşınızın doğum gününü hatırlayamadığınızda, kendinize karşı nazik olun. Bu durumlar, işlevsiz bir beyniniz olduğunu değil, işlevsel bir beyniniz olduğunu yansıtır. Unutmak iyi bir şeydir de ...
Ancak sevdiklerinizi hiçbir zaman unutmayın, beklentilerinizin yerine gelmesi için lüzumsuz gördüklerinizi unutun, atın çöpe gitsin.
Hatta güzel şeyleri hatıra defterinizin en güzel yerine yazın ki unutmayın.
Telefonlarınızın not defteri bölümlerini aktif kullanarak unuttuklarınızı buraya, unutmak istemediklerinizi de beyninizin kıvrımlarına yazın.
Ve
Kalın sağlıcakla
Hayırlı ramazanlarda sağlıklı oruçlar eşliğinizde olsun