Neden hayatta rutin işler bile bizi darmadağın edebiliyor hatta toparlayamayacağımız çıkmazların içerisine sokabiliyor? Bazen kendimizi çok yalnız ve güçsüz hissedebiliyoruz. Hayattan keyif alamıyoruz. Dışarı çıkmak istemiyoruz. Arkadaşlarımızla görüşmek, telefonla konuşmak istemiyoruz. İşe gitmek artık eziyet haline gelebiliyor. Kendimizi hiçbir yere ait hissedemediğimiz anlar olabiliyor. Bu saydıklarımı bir çok kişi yaşamıştır. Biraz bundan kurtulmanın yollarından bahsetmek istiyorum. Neden tükeniyoruz? Aslında anlaşılması çok zor bir şey değil. Sürekli olarak zihnimizin ulaşamadığımız başarı havuzunun peşinde çaba göstermesinden kaynaklanan zihinsel psikolojik ve ruhsal bir bitiş halinden bahsediyoruz. Modern dönemin insanı yani bizler maselef çok farklı işlerle aynı anda uğraşmak zorunda kalıyoruz ya da buna mecbur bırakılıyoruz. Çoğumuzun hayatının büyük bir bölümünü geçirdiği iş yerleri karşımıza çok fazla talepler çıkarıyor. Bu taleplerin hepsini genellikle bir insanın omuzlarına yüklüyor. Bu yükü normal bir insan performansı ile karşılamak mümkün gözükmüyor. İşin içine bir de vahşi rekabet ortamı girince biz devamlı olarak ulaşılamayan bazı hedeflere ulaşmak adına hayatımızın her bir dakikasını zihnimizin her bir noktasının bu yolda ilerlemek o ulaşılamayacak hedeflere koşmak üzere harcamak zorunda kalıyoruz. Bir insana iyi hissettirecek bir çok faaliyetimizi maalesef başarı yolunda kendimizi gerçekleştirmek kariyerimizde ilerlemek yolunda harcıyoruz. Bu ihmaller daha sonra bize yorgun zihinler bitmiş psikolojik yapılar ve maalesef parmağını bile kıpırdatamayacak kadar halsiz bedenler olarak geri dönebiliyor. Bu durumda bir çok insan klinik olarak hastalık belirtileri de gösterebiliyor. Peki tükenmek üzereysek neler yapabiliriz? Zihnimizin en temel ihtiyaçlarından birisi durmak. Biz maalesef modern dünyanın akışında durmayı unuttuk. Aslında modern hayat durmamıza izin vermiyor. Böyle bir ortamda zihnimizin pili bitiyor. İnsan beyni hiçbir şeyle uğraşmadığında özel bir moda geçiyor. Hiçbir şey yapmayan insanların beyninin çok fazla işle ilgilenenlerinkinden daha çok çalıştığı bilimsel olarak kanıtlandı. Örneğin günlerce çözemediğimiz bir problemi uyumadan önce kafamızda çözeriz. Sorunları sürekli koşturarak çözeceğimizi sanariz ama bazen sorunlar hiçbir şey yapmadığımız zaman çözülür.